Polickie Lapidarium zlokalizowane jest w centrum Parku Staromiejskiego, w południowej części Starego Miasta, niedaleko nieczynnego już cmentarza komunalnego przy ulicy Mazurskiej.
Polickie lapidarium, jedne z piękniejszych w Polsce, jest miejscem przechowywania i prezentowania fragmentów nagrobnych pochodzących z byłych niemieckich cmentarzy zlokalizowanych niegdyś na obszarze dzisiejszej gminy Police. Miejsce pamięci zostało przygotowane na niewielkim wzgórzu w Parku Staromiejskim, na terenie dawnego cmentarza.
Polickie lapidarium powstało w roku 1998 z inicjatywy lokalnych władz i znanego na tym obszarze polickiego historyka – Jana Matury. Znajduje się tutaj około 125 elementów nagrobnych takich jak: stele czyli płyty nagrobne z widocznymi i świetnie zachowanymi napisami, stylizowane pnie. Fragmenty niektórych poniemieckich nagrobków przewieziono w to miejsce z ponad dwudziestu cmentarzy zlokalizowanych na ziemi polickiej.
W centrum lapidarium umieszczony jest ważący ok. 30 ton głaz, który postawiono w roku 1934, jeszcze na istniejącym tu cmentarzu dla uczczenia dwudziestej rocznicy wymarszu polickich oddziałów na front I wojny światowej. Dziś na głazie zamieszczono niewielką tabliczkę z napisem „LAPIDARIUM POLICKIE”. Zgromadzone tutaj elementy sepulkralne otoczone zostały niewysokimi ozdobnymi słupkami połączonymi łańcuchem. Przy wejściu, po prawej stronie stoi rzeźba przedstawiająca kobietę z pochyloną głową i wieńcem w prawej dłoni. Postać opiera się na płycie z napisem – DAHEIM czyli „w domu”.
Od 2012 roku dzięki lokalnym władzom zaczęto przywracać pamięć o byłych niemieckich nekropoliach, zostały one stopniowo oznaczane dużymi drewnianymi krzyżami i opatrzone odpowiednim opisem w języku polskim i niemieckim.
Mścięcino (do 1945 niem. Messenthin) obecnie jest częścią miasta Polic, leży nad Łarpią, na północnych stokach Wzgórz Warszewskich. Podczas II wojny światowej w parku leśnym Mścięcino Niemcy utworzyli filię obozu koncentracyjnego będącą podobozem KL Stutthof , w której byli więzieni Polacy, Czesi, Belgowie, Francuzi, Holendrzy, Rosjanie, Włosi i Jugosłowianie.
Więźniowie obozu pracowali ponad swoje siły w fabryce benzyny syntetycznej Hydrierwerke A.G. w Policach. Prawdopodobnie obóz przeżyła niewielka grupa więźniów, reszta zmarła z wycieńczenia, głodu i z chorób, część zginęła w wyniku rozstrzelania.
Obecnie przy ul. Ofiar Stutthofu, przy wejściu na teren dawnego obozu, stoją trzy głazy narzutowe z tablicami. Odsłonięte zostały dla upamiętnienia zamęczonych tu oraz w pobliskiej fabryce w Policach więźniów różnych narodowości. Jeden pomnik jest z 1954 roku, a drugi z 1992 roku. 12 listopada 2010 roku odsłonięto pomnik ku czci żydowskich ofiar obozu.
W 1938 r. jeszcze przed wybuchem II wojny światowej w Trzeszczynie zaczęto budować obóz dla przymusowych robotników fabryki benzyny Hydrierwerke Pölitz, tam podczas wojny zmarło ok. 13 000 osób z powodu wycieńczenia, ciężkiej pracy i chorób lub po prostu zostało zamordowanych. Dla upamiętnienia tych ofiar w 1967 r. odsłonięto Pomnik Ofiar Faszyzmu na Ziemi Polickiej, którego autorem jest Mieczysław Welter.